تندیس

سلام

  تاریخ و گذشته هر دیاری با خود نام بزرگانی را زنده نگاه می دارد،مردان و زنانی که تا زنده بودند سعی در حفظ عظمت آن دیار داشتند. نامهایی که در تاریخ به جای می مانند نه به جهت آوازه ظاهر فرد بلکه به دلیل باطن قدرتمندشان بوده،بزرگان این مرز و بوم هم مطمئنا تلاش نکرده بودند تا بتوانند روزی تبدیل به تندیسی بی جان شوند بلکه هر کدام با منش والای خود در پی باقی گذاشتن میراثی ژرف برای آیندگان خود بودند ، آیندگانی که به جز نامشان چیزی را به یاد ندارند.

   متاسفانه امروزه به جای اینکه منش و میراث آن بزرگان مورد توجه قرار بگیرد،آموزشهای آنان در دانشگاهها و مدارس تعلیم داده شود، اخلاقیات آن بزرگان و غیرتشان به این آب و خاک به صورت داستان در این مملکت منتشر شود اما حیف و صد حیف که این بزرگان و تاثیر گزاران تاریخ این مرز و بوم به صورت تندیسی بی جان در جای جای این شهر بی روح نصب شده تا نمی دانم ،احتمالا یادی کرده باشیم از کسانی که میخواستند راهشان ادامه یابد اما امروزه تبدیل به بتهای بی جانی شده اند ... حال مسئله ای که بیشتر آزارم میدهد جمع آوری این میراث بی جان از سطح شهر است، میراثی که با بیت المال ساخته شده و حال همان هزینه ای هم که برای این کار مصرف شده بود به هدر میرود. واقعا بیایید اندکی تفکر کنیم که چه بودیم و چه بر سرمان میاید. 

                                                                             ... آناریاک ...